عوامل مرتبط با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1392

مقدمه: فرسودگی تحصیلی احساس بی‌کفایتی و خستگی ذهنی است که دانشجویان در مقابل استرس مزمن ناشی از فقدان منابع لازم برای انجام دادن وظایف و تکالیف محوله از خود نشان می‌دهند. این مطالعه برای تعیین وضعیت فرسودگی تحصیلی و عوامل مرتبط با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1392 انجام شده است. روش: در این مطالعه مقطعی تعداد 264 دانشجو از بین دانشجویان پرستاری، هوشبری، اتاق عمل و فوریت پزشکی به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک- تحصیلی و فرسودگی تحصیلی ماسلاچ برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. روایی و پایایی این مقیاس با آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس خستگی عاطفی 89/0، شک و تردید 84/0 و خودکارآمدی 67/0 مورد تأیید قرار گرفته است. داده‌ها با آزمون‌های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک در محیط نرم‌افزار آماری SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین (± انحراف معیار) نمره فرسودگی تحصیلی دانشجویان شرکت‌‌کننده در مطالعه (84/15±52/28) بود و در مجموع 1/24% دانشجویان فرسودگی بالا و 6/46% فرسودگی تحصیلی در حد متوسط داشتند. براساس یافته‌های به دست آمده از رگرسیون لجستیک چند متغیره، معدل در خرده مقیاس خستگی عاطفی (96/0-58/0:CI95%، 75/0:OR) و شک و تردید (96/0-56/0:CI95%، 73/0:OR) با فرسودگی تحصیلی ارتباط منفی و معنادار داشت و در خرده مقیاس ناکارآمدی، معدل (92/0-5/0:CI95%، 68/0:OR)، سکونت در منزل شخصی (20/13-27/1:CI95%، 10/4:OR) و تحصیل در رشته هوشبری (10/9-12/1:CI95%، 19/3:OR) با فرسودگی تحصیلی ارتباط معنادار داشت (05/0>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های مطالعه حاضر درصد قابل توجهی از دانشجویان دچار فرسودگی تحصیلی هستند. معدل نقش محافظتی در مقابل فرسودگی تحصیلی داشت و تحصیل در رشته هوشبری و سکونت در منزل شخصی از ریسک فاکتورهای فرسودگی تحصیلی بود. معدل نمرات با کلیه خرده مقیاس‌های فرسودگی تحصیلی ارتباط معناداری داشت لذا برنامه‌ریزی جهت کاهش فرسودگی تحصیلی می‌تواند سبب ارتقاء عملکرد تحصیلی در دانشجویان گردد.